En toen zaten we zes dagen op een relatief onbekend eilandje in de Amazone, Cotijuba, zonder auto's, verharde wegen en internet. Dat we hier gekomen zijn was door ons vooraf ook niet gepland. Maar er is nog wel het één en ander aan vooraf gegaan.

Aangekomen in Belem hadden we zoals gewoonlijk weer eens vertraging met de bus en arriveerden we zaterdag in de avond. Alle touroperators waren al dicht die tours de amazone/jungle in organiseerden dus moeten we wachten tot maandag. Jammer maar helaas.
Zondag zijn we het stadje gaan verkennen zoals gewoonlijk, helaas anders dan gewoonlijk liep deze verkenning af. We zijn overvallen. Toen we bij een parkje aan kwamen ging Kim op een bankje zitten en ik nog wat rond liep en ging even later ook naast Kim ging zitten. Kim was druk bezig met de instellingen van haar camera terwijl ik wat rond keek, toen ik ineens van achter werd vast gepakt en een mes bij mijn keel/borst zag.. De vrouw wilde mijn camera, maar ik had hem nog al goed vastgebonden om mijn pols en droeg het tasje in een plattegrond. Terwijl we bezig waren hem los te maken (ik hielp maar even vriendelijk mee) begon Kim wat te schreeuwen, ik weet eigenlijk niet eens meer wat. Maar besefte wel dat rust nu even het belangrijkste was om haar niet nog gekker te krijgen. Dus zei Kim rustig te blijven. Verstandig borg ze snel haar eigen spullen snel op. Haar geduld raakte op en ze snee met haar mes de camera los van mijn pols en rende snel weg. Ik rende er daarna nog achterna en riep mensen haar te stoppen maar niemand hielp. Verslagen, lijkbleek en in schok kwamen we bij elkaar en zijn we direct naar het hostel gegaan. Uiteraard even met mijn ouders gebeld waarna ik in dit gesprek werd verblijd met een nieuw familie lid: Teun! Mijn nicht is bevallen van een oer hollandse jongen en iedereen maakt het goed. Een fijne afwisseling zulk nieuws!
Bij het hostel hadden we verteld wat er was gebeurd en de politie werd ingelicht en kwamen ook naar het hostel. Deze twee mannen spraken goed Engels en waren erg aardig. Ze vertelde dat zoeken naar de dader geen zin had, het gebeurde met regelmaat namelijk. Maar ik wel mee kon voor bewijs van aangifte voor de verzekering. Dus we gingen mee naar het kantoor en werd alles uit getypt. We zaten niet in een gevaarlijke zone tijdens de overval en omdat ik mijn camera opgeborgen had op dat moment heeft ze mij waarschijnlijk al eerder zien foto's nemen en ons gevolgd naar een wat rustigere plek. Wat het op het moment van de overal ook nog zo beangstigend was is dat niemand ingreep. Kozen ze dan haar kant, hun eigen veiligheid of interesseerde zet het gewoon niet? Hoe dan ook we zijn er heelhuids uitgekomen en over mijn foto camera kan ik eigenlijk niet in zitten. Had gelukkig elke keer mijn foto's op mijn laptop geplaatst en de laatste twaalf dagen mag ik me ook uitleven op Kim's camera. Deze dag heeft veel indruk op ons gemaakt en zal ook nog wel even in gedachten mee blijven spelen. Maar hoe lief iedereen ook in het hostel was, was op dat moment ook wel even erg fijn.

Het was duidelijk we wilde snel weg uit Belem en maandag ook vroeg naar het bookingskantoor om een leuke tour uit te zoeken. Helaas kwamen we met onze tijds wensen niet uit, maandag vertrekken en zondag terug. Of we moesten nog een vlucht boeken vanaf Santarem om snel terug te komen of heel veel geld uit trekken. Hmm.. goed balen dus.. we hadden toen maar gekozen voor een dag trip de jungle in en konden die maandag nog mee!
We werden bij ons hostel opgepikt en bleken de enige te zijn deze dag! Een privé tour dus! We stapten op een bootje en gingen de rivieren van de Amazone op. Brede rivieren met veel groen aan de zijkanten en hier en daar houten kleine huisjes. We meerden aan bij het eilandje Boa Vista. Waar nog een klein dorpje is gevestigd. Het regende inmiddels al behoorlijk had dus de al om bekende poncho werd ons aangereikt en we gingen de jungle in! Gezien de regen en gladheid konden we niet te diep. Dus kregen we een cursus fruit zoeken, openen en eten! Haha. Echt leuk en veel fruit! En zoveel lekkerder zo vers! We zagen veel groen, bomen, planten en een local gaf nog een showtje boom klimmen echt gaaf om te zien. Helaas niet veel bijzondere dieren gezien maar die schenen daar ook niet echt te zijn, haha. Jammer. Onze guide vertelde ons echt veel en kon ons zo veel info over alles geven, We hebben veel gezien en we zijn de delta werken op geweest! Een geslaagde dag dus!

S' avonds nog gecheckt of we de vlucht naar Paramaribo konden vervroegen maar helaas alle vluchten zaten al vol. We ontdekten een hostel met een Nederlandse eigenaar op een eilandje 1,5 uur van Belem: Cotijuba. Waarom ook niet? We hadden in ieder geval geen zin om nog zes dagen in Belem rond te hangen. We hadden wat gegoogeld en dit kleine eilandje heeft een omtrekt van 20 km, heeft strand, jungle en mangroves en bevindt zich midden in de delta!

De volgende ochtend stapten we op de boot en reisde af naar Ilha Cotijuba. Daar aangekomen stonden de taxi's al in een rij. Zonder gein de paard en wagens stonden achter elkaar! De zandwegen hebben niet echt namen maar de naam van ons hostel was genoeg en we werden weg gehobbeld! Aangekomen bij het hostel werden lief ontvangen en de vrouw vertelde dat ze aardappels met gehaktbal hadden gegeten maar dat we net wat te laat waren, wat ze had het eigenlijk in opdracht van mijn ouders gemaakt. Lieve paps heeft met heel wat omwegen het hostel gebeld en gevraagd of ze ons wilde verrassen met een oer hollandse maaltijd en of hij misschien een excursie wilden regelen voor ons! Dus inmiddels drie dagen verder hebben we gekookte aardappels, boontjes, vlees en jus gehad! En morgen gaan we op excursie! Echt zo schattig trouwens ze hebben hier een aapje als huisdier echt een Mr. Nilson van Pipi Langkous haha.
Op het eiland is eigenlijk niet zo veel te doen, er zijn zeven stranden, geen telefoon bereik, geen wifi haha. Dus we komen hier echt tot rust en hebben goed de tijd om alles uit de reis eens een plek te geven, boeken te lezen, te schrijven/typen. De eerste drie dagen lijken wel wat op elkaar, tussen 9 en 10 ontbijten, strand uitzoeken, tegen uur of 3 weer terug naar hostel voor broodje of warme maaltijd van hier. Douche (in de middag is het water niet zo heel koud), boekje lezen, tukkie doen, kletsen, of spelletje. Om dan aan het begin van de avond nog richting de hoofdweg te begeven (15 minuten lopen) voor wat boodschapjes of om uiteten te gaan. Overigens begint het hier standaard tegen uurtje of 4 wel te regenen en als we mazzel hebben is het in de avond nog wel droog en anders regent het de hele avond door. De volgende dag gaan we op excursie!

Om zeven uur melden we ons present voor de excursie, we gaan ontbijten en daarna richting het strand waar we met een bootje worden opgehaald. We varen richting een ander eilandje en gaan daar ‘naar binnen'/ de mangroves in. Het water staat nu behoorlijk laag, maar het ziet er zo bijzonder uit, groen, veel vissen zwemmen aan de oppervlakte, honderden krabben zien we lopen en bij het huis helemaal aan het eind van de kreek moeten we zijn. Door het lage water kunnen we er niet helemaal komen en moeten we een gedeelte klauteren en door modder slenteren. Dan komen we bij de mensen aan. Een houten huis, drie grote kamers, geen ramen, zwijnen, varkens, kippen alles loopt er rond en de mensen zijn uiterst lief. De mannen maken eerst het visgerei gereed, visdraad met meerdere houtendraadjes waar een haakjes aangebonden worden. Dan stappen we weer in het bootje en gaan eerst garnalen (voor aas) zoeken/halen. Overal in het water drijven ronde holle houten kooien waar de garnalen ingelokt worden door de geur en er vervolgens niet meer uitkomen. Als ze een kooi omhoog halen hoor je de garnalen gewoon springen. We krijgen een busje gevuld mee en zoeken een plekje uit. Onze guide pakt een levende garnaal trekt het hoofdje eraf en pulkt de achterkant schoon en stopt het aan zijn haak. O,ja.. iel!! Maar na dat ik even heb gewacht en de meeste garnalen het al een beetje aan het begeven zijn durf ik het toch aan en maak ook mijn eigen aas gereed. Eerste kwartier hebben we nog niet beet en de local besluit dan toch eerst nog het grote visnet wat verder uit te gooien. Dus we varen wat verder de grote rivier op en daar gooit hij zijn netten uit. We varen weer terug en doen poging twee, de local heeft beet! Kort daarna Kim tot haar eigen schik ook, haha. De vissen die we vangen hebben op sommige plekken stekels dus de local haalt ze van het haakje en verwijdert deze stekels en gooit hem dan onder in onze boot. De guide heeft ook nog wat en ik u raad het al helemaal niets. Ik zal mijn kwaliteiten wel ergens anders hebben liggen zeggen we dan maar ;) Na zes vissen te hebben gevangen, schijnbaar geen grote vangst, gaan we de netten legen. Drie grote netten zijn er uit gegooid en we halen er wel geteld 0 vissen uit! Haha. Wat een talentjes toch ook weer. Dus met relatief onverrichte zaken varen we naar twee uur weer terug naar het huisje van de local. Het water is inmiddels al behoorlijk gestegen en wat een verschil! Het ziet er zoveel mooier uit. Opvallend hoe sommige punten van de heenweg gewoon verdwenen zijn en bij het huisje van de local we zelfs aankunnen meren bij zijn steiger. We zouden eigenlijk onze vangst gebruiken als lunch maar of zijn vrouw het al zou hebben gezien dat we niet de grootste talentjes waren had ze al het eten bereid. Rijst, garnalen en vis! Het smaakte heerlijk en het geeft ook wel een extra tintje dat je het echt bij locals thuis eet. Na de lunch hangen we nog wat rond bij hun thuis en vertrekken we voor de laatste tocht: een rondje mangrove om dan weer richting ons hostel te gaan.
Het is echt onbeschrijfelijk we komen door dicht begroeide kreekjes en kijken onze ogen uit. Er zitten hier ook krokodillen, maar helaas/gelukkig niet gespot. Als we weer eenmaal op het strandje worden afgezet zien we de donkere wolken al komen en we zijn nog maar net binnen of het begint te regenen! Wat een timing en wat een mooie dag!

Zaterdag is een relaxte dag zoals de voorgaande maar stuk drukker, het is weekend dus veel locals trekken naar Cotijuba voor een dagje strand. Op het strand komen ook twee jetskiërs aan en na een leuk praatje krijgen we de uitnodiging voor een rondje achterop! Om het vertrouwen van in de inwoners van Belem weer terug te krijgen, lijkt me dit een uitstekend methode ;) en met 100 km per uur vliegen we over het water, wat een adrenaline en genieten!

De laatste hele dag op Cotijuba (zondag) gaan we het strand op het noorden van het eiland bezoeken Praia vai Qeum Que, om hier te komen moeten we een taxi nemen dit maar de motortaxi. Geloof het of niet maar op mijn 24^e stap ik dan nu voor het eerst achter op de motor! Ook nog nooit op een scooter achterop gezeten. Dus weer een hele uitdaging ;) Het eiland heeft grote golven met zoet water! Een uitstekende combi! Aan het eind van de dag weer terug naar het hostel, weer met de pot mee eten (soort stoofschotel op z'n Braziliaans) en onze tas inpakken!

Inmiddels zitten we al in Paramaribo, de tijd vliegt ;) Bij de douane bleek maar weer dat wij Nederlanders een gouden paspoort hebben want we werden achter uit de rij gepikt: 'Nederlands paspoort?' En mochten zo gelijk naar door naar voren! Nu in het hostel en zo lekker slapen.
Foto's van Kim's camera ;) volgen nog!

Liefs