Op de laatste ochtend in Bariloche is er weer internet en mag ik mezelf weer de eer geven een verslag van afgelopen dagen in Bariloche te schrijven. Het internet in het hostel heeft er even uitgelegen dus mocht je online contact hebben gezocht, sorry ;)

De busrit van Valdivia naar Bariloche was mooi, we kwamen weer door allemaal bergen en eveneens weer anders, hoe dichter we bij de grens kwamen hoe stoffiger het werd. Eerst leek het haast wel of het ijskoud was maar er lag gewoon overal stof. De vulkaan ergens op het grens gebied zorgt voor veel as. Bij de grenscontrole duurt altijd lang, net als op het vliegveld wordt alle bagage gescand en de bus wordt onderzocht. We konden onze tassen weer ophalen.. ik zie de mijne niet liggen en even verder op, op de douane tafel ligt mijn backpack met een paar andere koffers.. nee hè.. Ik moet me melden en ze beginnen eerste met de andere koffers. Hoewel ik weet dat ik niets illegaals of wat dan ook bij me hebt, begint het me toch te kriebelen.. Ik zie dat ze bij de man naast me zijn laptop eruit halen en met een mes er tussen lopen te porren.. als ze de mijne maar heel laten, denk ik nog. Dan ja hoor ik mag me melden en ik mag vriendelijk zelf mijn tas open maken. Hij pakt mijn toilettassen op en zie dat hij doelgericht ook richting mijn laptop gaat, hij verontschuldigd zich een beetje want mijn backpack is toch wel zo ingepakt dat het op geen andere manier meer zou passen. Hij haalt mijn laptop uit mijn hoes en bekijkt hem en zegt dat het goed is. Ik pak mijn tas weer in en opgelucht wordt hij weer in de bus geplaatst. De rit naar Bariloche gaat snel, in de bus komen we er achter dat we een belangrijke administratieve handeling zijn vergeten. De naam en adres van ons hostel op te schrijven. We hebben allebei echt geen idee meer hoe deze heet dus bij aankomst in Bariloche echt geen idee waar we heen moeten. Pogingen om richting het thuisfront te bellen en mijn mail te checken mislukken en we kunnen nergens op het internet.. ja. En dan? Dan was daar een heel aardig meisje met een internet stick en een laptop die we toevallig zagen facebooken, we mochten haar laptop even lenen en zochten gelijk de bevestiging, naam en adres op! We pakten een taxi en kwamen we bij het hostel waar we werden ontvangen door een goede Ivan de tweede dit keer Pablo genaamd. Hij legde ons al van alles uit over de omgeving en de activiteiten. En wees ons de leuke winkeltjes en de beste chocolaterie van Bariloche aan. Zoals standaard gaan we het stadje verkennen en laten ons overmeesteren door alle chocolade shops!! Hoe ongelofelijk! We mogen van ons zelf alleen bij de Rapa Nui naar binnen want na schijnt de beste te zijn. De huisjes en winkels doen een beetje oostenrijk/zwitsers aan met veel hout en grove stenen. De schattige souvenir marktjes zijn hier vervangen door winkeltjes, waardoor het wat meer lijkt en meer kost. En daar is die dan de Rapa Nui! O het ziet er echt geweldig uit, en we weten echt niet wat we moeten kiezen we krijgen het advies voor framboos gedrenkt in witte en bruine chocolade. Heerlijk!! Ik word per direct nog vrolijker en geniet van elk hapje. Het liefst zou ik ze echt meenemen maarja gezien de reis nog wel even duurt en ik niet weet hoelang ik de verleiding zou kunnen weerstaan moeten jullie het doen met wat foto's hiervan ;) Een lichtelijk schuldgevoel door het eten van de chocolade en de heerlijke pasta s'avonds doen ons besluiten om zondag de mountainbiketour van 27 km te gaan doen.

Het is hier nog best fris dus onze aangeschafte wind en regen jack mag zich gaan bewijzen vandaag en de afschrijving mag ook wel gaan beginnen ;) we pakken de bus en gaan richting cerro Campanario waar we met liftjes omhoog gaan voor een view punt.. en wat een view punt alsof je in naar ansichtkaarten aan het kijken bent. Wat een ongelofelijk uitzicht, ondanks de gigantische frisse wind staan we te staren naar alles om ons heen. Wat een uitzicht. Onder de indruk en klaar voor de mountainbike trip huren we de mountainbikes en krijgen we de route. Met wat omwegen willen we ook nog een oude zwitserse kolonie bezoeken die vandaag ook nog een marktje heeft met eigen gemaakte spullen. De route start en we waren al gewaarschuwd voor de eerste paar kilometers met de steile hellingen.. maar men wat was dat zwaar. Ik deed niets anders dan de helling op mezelf vervloeken en mezelf naar boven te coachen om vervolgens naar beneden zo veel mogelijk vaart te kunnen maken om de volgende helling weer wat makkelijker te kunnen nemen. De Zwitserse kolonie viel een beetje tegen en koste ons dus ook nog weer eens 6 km extra. De andere stop was voor ‘the hidden lake' onze mountainbikes moesten we parkeren en een wandeling door de bosjes bracht ons naar niets anders dan een verborgen meer. De rit was een uitdaging en gezien de kou ook nog een aanslag op onze gevoelstemperatuur. De ruim 30 km hebben we afgelegd en we zijn moe maar het voelt wel goed dat we het gedaan hebben. Wachtend op de bus en in de bus terug kreeg ik het alleen maar kouder. Ik verlangde naar een heerlijke douche. En stiekem dacht ik aan deze situatie in Nederland, waar ik dan nu mijn vader zou bellen of hij het bad al vol wil laten lopen en als ik dan thuis kom ik gelijk in een heerlijk warm schuimend bad kan.. maar hiervoor durf ik Pablo niet lastig te vallen. En zoals de tekst in de keuken hier ook al aangeeft: Please do the washing up, remember you mother doesn't live with us. Dus ik ben helemaal op mezelf aangewezen ;) Ik sprint naar de douche als we eenmaal terug zijn en ik denk dat mijn huid helemaal verdoofd was van de kou want ik heb alleen maar de heet water knop aangehad. Heerlijk opgewarmd gaan we de avond in en blijven in het hostel.

Maandag hebben we een uitslaap dag en staan rustig op, we gaan een beetje shoppen en gaan nog een keer langs Rapa Nui ;) Terwijl we hier zitten te genieten van een echte warme chocolade melk zie ik dat een stel ons nog al aankijkt, als we weg lopen spreken ze ons aan. 'Nederlanders? En komen jullie uit het oosten, dat konden we namelijk horen..' Ik stond echt perplex dat ze konden horen dat we uit het oosten kwamen. Ik dacht dat de kinderen voor kinderen r nou niet echt iets voor het oosten was. Maar het was grappig, hij kwam uit Denekamp en zij uit Rotterdam. Het is hem dus helaas niet gegund ;) We kwamen ze later nog eens tegen in de supermarkt en het was wel weer genoeg Nederlands voor vandaag ;) Het is er erg stoffig/assig vandaag en er is veel wind dus met een sjaal om de mond en zonnebril op trotseren we de wegen om zand/as op alle ongewenste plekken te voorkomen, gaan we op zoek naar bustickets voor de bus richting Puerto Madryn. We moeten ergens in het centrum zijn. We konden het niet vinden en spraken een politie agent aan. Deze man was zo vriendelijk dat hij ons er gewoon heen liep, het zou wel rustig zijn geweest ;) We hangen beetje in het hostel, boeken het hostel voor in Puerto Madryn en verrichten gelijk de administratieve handelingen en genieten van het niets doen, deze avond gaan we uit eten bij een echt lokaal restaurantje op advies van Pablo. Het ligt een beetje buiten het centrum en is van binnen heerlijk TL verlicht. De kaart zegt ons niets maar we hadden van Pablo wat suggesties gekregen en die laten we ons maken. Kim kreeg een soort van pasta, alleen dan grote stukken en smakend meer naar deeg met saus en vlees niet te vergeten ;) Ik had vlees bedekt met tomaten en kaas. Zoals we al vaker hadden geconcludeerd met het eten hier was dat het niet zo veel smaak en kruiden heeft. Het smaakt al snel wat flauw en vult snel. Maar we hebben goed gegeten en de uitbuik wandeling terug naar het hostel kwam goed tot zijn recht . In het hostel zaten we aan tafel wat te drinken met wat hostel genootjes en hadden besloten de volgende dag met z'n alle de wandeling richting Cerra Otto (de zelfde naam als mijn opa, dus ik voelde een familieplicht).

Om 12:00 verzamelden we ons deze ochtend en gingen we de wandeling te gemoed. We gingen een berg op met allerlei kronkels het was erg stoffig in het begin. Halverwege zagen we ergens een uitkijk punt op wat stenen, dus we gingen offroad en klommen er naar toe. Uiteraard vond ik dit best wel eng maar liet het niet blijken haha. Het viel achteraf ook wel mee en bleken zelfs ook een hele bocht te hebben afgesneden. De klim omhoog duurde ruim 3 uur en gelukkig was de stof inmiddels weg toen we boven waren dus konden we ver weg kijken. De weg terug ging uiteraard wat sneller, bergafwaarts :) gezien Jordan, één van de jongens vandaag nog weer op door reis ging vandaag zochten we als het mogelijk was een offroad route naar beneden. We vonden er één die in het begin wel behoorlijk stijl was, terwijl ik een boomstronk vast hield om naar beneden te gaan voelde ik wat gekriebel op mijn hand, allemaal gigantische zwarte mieren.. aa!! Misschien door de schik vond ik de steilste afdaling al helemaal niet meer eng als ik maar weg was bij die mieren! We zijn vanaf daar helemaal offroad beneden gekomen en vond het best gaaf, iets meer het echte hiking gevoel. In het hostel me ontdaan van alles waar stof opzat en zag dat mijn voeten nog onder het stof zaten, een voeten bad dus en een lekker kopje soep. Deze avond hebben we weer een groeps bbq en Pablo komt binnen met wel meer dan 10 kilo aan ‘beef'lappen. Dat beloofd wat, de tafel wordt voor 20 personen gedekt en krijgen ieders een gigantisch stuk vlees, salade en rijst. We eindigen de avond met spelletjes en eigen gemaakte Caperina. Limoen, ijsklontjes en uiteraard alcohol ;) Ik weet niet hoe we het voor elkaar krijgen maar de avond voor dat we moeten uitchecken besluiten we altijd nog maar extra gezellig te doen ofzo maar echt tactisch is het nooit. Maar volgens mij wennen we er wel aan want zit inmiddels zonder kater aan het ontbijt. Vandaag trakteren we ons nog een keer op Rapa Nui en maken ons klaar voor de 13 uur durende busrit.

Bariloche is echt een stad waar je een keer heen moet (mits je in de buurt bent), het ziet er mooi en schattig uit. Vanaf de noordwest kant begint hier Patagonia en bevindt zich nog in het Lake District, twee mooie gebieden komen in dit dorpje samen. Het heeft hierdoor een prachtige omgeving. En heerlijke chocolade! Kies zelf het belangrijkste maar uit ;) Maar de combinatie maakt het geweldig!!

Liefs