Kort, koud en niet krachtig

Is de samenvatting van ons verblijf in Valdivia en ik denk ook de inslag van dit verslag. Dus de mensen die altijd vol angst mijn lange verslagen te gemoed zien, wees gerust zo lang kan deze niet duren.

Aangekomen naar de nachtrit, waar ik helaas minder slaap heb weten te pakken als de vorige keren, komen we aan in Valdivia. Het is 8 uur in de ochtend en het leven begint hier langzaam op start te komen. De stad doet ‘koud' en verlaten aan, de huisjes, je hebt het idee alsof je in een ijzerig koud plaatsje bent beland. Als Alaska alleen dan zonder sneeuw. Zoekend naar ons hostel veranderd het gevoel nog niet echt.
Het hostel is een beetje ‘groen' hostel, waarin energie besparing voorop staat en lampen zonder pardon worden uitgedrukt maar de houtkachel en de gezellige woonkamer doen leuk aan. Er is veel van hout. Nu weet ik niet hoe groen zijn en het bomen om kappen gezamenlijk opgaan maar ze zullen er vast een goede reden voor hebben. De over gestreste studenten en wat te populaire Israëliërs zijn ook niet echt geschikt om een gezellig sfeertje te creëren. Nadat ze ons zelfs nog meerdere keren bij de balie te proberen af te zetten met een hogere prijs voor het verblijf, wat ze overigens niet lukt, hebben we het helemaal gehad. Het blijkt, we vinden het geen leuk hostel.

Na onze spullen in ons hostel te hebben achtergelaten gaan we het stadje verkennen. Niet veel bijzonders eigenlijk. Alleen de haven is wel leuk met een groente en vismarkt en de zeeleeuwen! Ja die zwemmen hier dus en komen gewoon aan ‘wal' . Ze hebben van die houten plateaus langs de water kant liggen waar ze dan op uitrusten en slapen. Echt wel grappig om te zien! Bij de haven boeken we een boottocht het regenwoud voor dezelfde dag om 16:00 vertrek. Het is nu nog maar 12 uur dus we besluiten terug naar de busterminal te lopen en alvast de tickets voor de bus naar Bariloche te regelen. Zaterdag om 08:45 vertekken we. We lopen door naar ons hostel om wat warmers aan te trekken en ff te niksen. Een pully en een trui is het warmste wat ik heb dus met een mix hiervan vertrekken we weer. Op de boottocht wordt het steeds kouder en begint te miezeren. Je kan beneden gaan zitten waar het wat warmer is, maar we houden het nog even buiten vol. Het ‘regenwoud' viel een beetje tegen. Het zit er wel bijzonder uit maar het uitzicht veranderd niet echt, toch heb ik het voor elkaar gekregen hier ca 40 foto's van te maken. We stopten bij een verlaten eilandje waar resten van een oude boerderij stonden, toen in 1960 hier de zwaarste aardbeving ooit kwam 9,6 schaal van richter en duurde 3 minuten is de grond 3,5 meter naar beneden gezakt. Het gevolg dat deze boerderij op een eiland kwam te liggen. Diverse bomen etc schijnen van historische waarde te zijn vandaar dat dit ook als toeristisch punt bewaard blijft. Verder op de terug weg nog gestopt bij een dorpje dat alleen nog via het water te bereiken is en waar de oudste kerk van Valdivia en omstreken (het is er vanaf te zien) en een oude boom. Op weg terug lopend vanaf de haven fantaseren we ons al onder de warme douche. De kou en de regen hebben met name onze voeten koud en nat gemaakt. Helaas blijkt met meerde personen te douche geen succes, of het blijkt ijskoud of te heet. Als ik er onder uit ga, gelukkig nog mijn haren kunnen wassen, hoor ik kim ineens zeggen: 'Ja o, nou is ie lekker!' Grmpf.. Ik gun Kim natuurlijk een lekkere douche dus ik ga alvast naar onze slaapkamer en maak ons gereed voor het laatste gedeelte van de avond. We zijn beide behoorlijk stuk en besluiten morgen uit te slapen.

O, wat een uitslapen!! Tot half 11, wat heerlijk. Kim en ik blijven nog even wat kletsen op bed, boeken het hostel voor in Bariloche en bedenken wat we vandaag kunnen gaan doen. De lonely planet wijst uit, zeer weinig. Zoals verwacht. Er is nog wel een park een klein uurtje rijden hier vandaan. We besluiten eerst nog even te googlen en we worden niet dermate enthousiast, misschien zijn we al meegesleurd in de algemene depressie die misschien in deze stad hangt. We gaan wat boodschappen doen en in het centrum opzoek naar een wind/regen vest. En lekker binnen op de bank naast de openhaard, boekje lezen of zoals ik dit verhaal typen.

Valdivia, vooral niet doen dus ;)

Ik zou zo de foto's nog even toevoegen om jullie een indruk te geven van Valdivia en daarna kijken we uit naar de nieuwe fase van onze reis, naar Lake District (Argentinië.

Een koude knuffel vanuit Valvidia!

Liefs