Viva la vie in Santiago

Ik denk dat deze zin een goed beeld geeft van onze tijd in Santiago en dit is mede te danken aan het hostel waarin we verbleven; Ventana Sur Hostel. Typend in de schaduw, naast het zwembad en een ontbijt buffet binnen handbereik en de sfeer heerlijk is, elke avond brengt de eigenaar (Ivan) bier en wijn in om de dag ook nog eens leuk af te sluiten. De bbq met vlees, salade en rijst zijn ook nog eens zijn specialiteit en met z'n alle, zoveel nationaliteiten, aan een grote tafel buiten met gebruinde of beetje verbrande gezichten kletsen en lol hebben, ja dat is toch echt genieten.

En natuurlijk het is niet alles goed wat er blinkt. De eerste dag na aankomst van een slopende busrit waar de klamme warmte en te weinig ruimte had ons echt stuk gemaakt. Hebben we bij aankomst op in Santiago de metro gepakt en vanaf daar gelopen en gelopen en gelopen, kort om; verdwaald dus. We kwamen er niet meer uit en we hadden ook nog geen kaart en deden het met info van de kaart van he Metro station waarvan we wat namen van straten hadden opgeschreven die we moesten aan houden. Dat kon er dus ook nog wel even duren. We spraken wat mensen aan maar werden van hot naar her gestuurd. Wel lief was dat we één vrouw aanspraken en ze uit eindelijk met 4 mensen stonden te discussiëren waar we nu heen moesten. We hebben een taxi aangehouden en kwam binnen no time bij ons hostel we waren dus wel in de buurt! Als eerst het zwembad in gedoken, heerlijk alle viezigheid van me af spoelen en met mijn hoofd onderwater voor weer wat nieuwe frisse moed; we waren in Santiago! Op het bord stond dat er vanavond bbq was dus we gaven ons op en gingen een gemoedelijke avond in. Beetje lezen, kletsen met wat hostel genootjes en met een hongerige maag wachten op de bbq. De eigenaar was nog niet gezien en de andere begonnen zich al wat zorgen te maken normaal was hij er al lang. Toen hij kwam verontschuldigde hij zich wel 1000 maal er was iets tussen gekomen en hij kon het niet meer voor elkaar krijgen. Hij ging het goed maken de bbq ging naar zaterdag en vanavond bracht hij bier en wijn in. U raad het al, onze hongerige magen kregen een bodem gelegd van bier/wijn en gelukkig nog wat chips. Om half 3 doken we naar gezellig avond totaal gebroken ons bed in.

De volgende dag op advies van wat hostelgenootjes deelgenomen aan de free walking tour langs alle hotspots in Santiago, we waren eerst zelf nog naar deze grote seafood market geweest. Zag er leuk en kleurrijk uit, de geur spreekt voor zich ;) Vanaf daar naar plaza del armas (groot plein) om de free walking tour te staren, er waren allerlei straatartiesten bezig en kunstenaars. In eens werd er hard geroepen en gevoels matig richting ons dus we draaien ons om en daar stonden twee standup comedians met een grote groep mensen om zich heen en daar stonden we midden in een grote groep mensen en twee spaans talige acteurs, er werden wat grapjes gemaakt door, over en voor ons en na een groot applaus mochten we gaan. De tour was wel leuk, idd niet erg enthousiast, hebben veel gezien maar die tourguide praatte zoveel!! Het waren meer van die kroeg verhalen, dus daar zou ik ze ook maar voor bewaren ;) En dan stonden we wel een half uur stil, dat vond ik wel jammer. Maar goede inspiratie opgedaan wat we nog wilde gaan doen. Belle vista is een hele leuke wijk met veel kraampjes, winkeltjes en horeca tentjes. Die avond hadden we de bbq het was eigenlijk meer een soort uiteten. We mochten gaan zitten en een andere man stond achter de bbq en reikte ons alles aan, de tafel was verder gevuld met rijst en salade dus was heerlijk genieten! Uiteraard kon hier de wijn en bier ook niet achterwegen blijven. We hebben de andere nog wat kaart spelletjes geleerd en afgesproken om met 3 andere (2 x Brazilianen en tevens geografie studenten en een argentijn) richting Vina del Mar te gaan. Het strand!! Het is twee uur reizen van deur tot strand dus besloten om de volgende ochtend om half 8 beneden te verzamelen en we doken ons bedjes in.

Vina del Mar ligt aan de Pasific ocean wat dus schijnbaar blijkt in te houden koud water vanaf de zuidpool. Dus waarschijnlijk niet zwembaar, maar in mijn hoofd heb ik al; hoe koud kan het zijn?! Na de busrit komen we aan in Vina del Mar, 3 mannen met ieders een kaart in de hand.. dat kan nooit goed gaan, als 3 baasjes weten ze he allemaal beter. Maar we bereiken het één en ander aan wat culturele dingen. Leuk om te zien is hoe de geografen oprecht geïnteresseerd zijn in elke berg, steen en mineraal die ze tegen komen. Na een wandeling komen we uit bij het museum van het paaseiland. Ze lopen dood leuk naar binnen en verwachtten dat wij ook wel mee gingen. Daar hadden we dus niet zo veel zin in. We besloten ieders een eigen plan te gaan trekken en om 19:20 weer bij de bussen af te spreken. Op weg naar het strand een leuke boulevard getroffen en wat rond geneusd.. en daar was het dan: het strand!! De handdoekjes waren neer gelegd en ik besloot richting de zee te gaan! Het was al behoorlijk rustig in de zee met mensen.. hmm.. en toen de voeten in het water, de eerste golf lijkt mee te vallen, maar dan alsof er allemaal kleine messen steken in je voeten plaatsvinden.. aa!! Echt super koud! Nog een paar kleine pogingen besef ik dat toch echt niet het water in kan. Lichtelijk teleurgesteld in mijzelf loop ik terug naar de handdoek.. Hier gebeurt het dan waar je altijd bang voor bent we zijn bestolen.. ik zie kim boven op de boulevard staan ipv bij de handdoeken, ze heeft haar tas op haar rug en terug kijken naar de handdoeken zie ik de mijne niet meer staan.. kut kut kut! Is het eerste wat je denkt.. dan begint kim te schreeuwen en wijst naar beneden. Ik zie mijn tas op de hoek bij de trap staan.. pff wat een opluchting ze schreeuwt of alles er nog in zit, het enige kostbare wat ik bij mij heb is mijn digitale camera en die voelde ik gelijk. Kim kwam terug en vertelde me het hele verhaal. Ze was natuurlijk behoorlijk schokken en nog harstikke kwaad. Toen zij alleen lag bij onze handdoeken heeft een zekere mister x mijn tas opgepakt en liep langzaam verder, toen kim dit zag is ze opgesprongen en achter hem aangerend. Hij heeft mijn tas laten vallen en is gaan rennen. Omdat kim opdat moment niet zeker wist of hij er al iets uit had gehaald bleef ze achter hem aan gaan. Hij wees meerdere malen naar mijn tas, zo van; van je hebt hem al! Hij zou wel behoorlijk bang zijn geweest voor een kwade kim achter zich aan.
Als we eenmaal weer op de handdoeken tot rust zijn gekomen, beseffen we dat je hier gewoon echt niets aan kan doen. En dat alles goed is afgelopen. Wel hadden we het geluk dat het mijn tas was gezien ik alleen een digitale camera bij me had en de foto's toch al met regelmaat op de laptop zet. Kim had echter nog wel meer waardevolle spullen bij zich. Dus dat is misschien onze enige les geweest, geen onnodige pasjes mee. Daarna heb ik ook geen poging meer gedaan om de zee in te gaan en hebben we genoten van de zon. De terug weg leek wel een eeuwigheid te duren en terug in het hostel konden we weer heerlijk buiten aansluiten om de dag goed af te sluiten.

Maandag wilde we bella vista gaan bezoeken, de leuke wijk met marktjes en veel souvenirs. Eenmaal daar aangekomen, bleek deze dicht te zijn. Het is maandag en dat is hier eigenlijk een soort zondag. We zijn dicht bij San Christobal de berg met het Mariabeeld boven op. Een klim van 6 km moet ons aan de top brengen. Met genoeg drinken en wat crackers opzak vertrekken we. De hele berg is eigenlijk een soort van park. Auto's moeten er ook entree betalen en je kan maar een kant op rijden. Picknick plaatsen, mini parkjes, openbare zwembaden (helaas nog geen water) en het uitzicht maken het een leuke tocht! Hoewel sommige stukken wel een oneindig lijken te duren. Met een tussen stop en een powernap ergens in de schaduw (want kwa kamergenootjes hebben we het niet echt getroffen want een pokkeherrie dat ze maken) maken we ons op voor het laatste gedeelte. En dan zijn we er. Een prachtige Ave Maria wordt er in het spaans gedraaid en de mensen zeggen niets. Een onbeschrijfelijke indruk zoals dit maakt. Het is een buiten kerk, met bankjes aangekleed met bloemen, kleinere beeldjes, gedenk muren, kaarsen en niet te vergeten de gigantische Maria. We waren beide erg onder de indruk van alles.
Maar dan de terug weg nog, pff.. maar dan als door god geschapen; treintjes omlaag! Voor een klein prijsje ben je met 3 minuten beneden. We hebben het onszelf niet te zwaar gemaakt en zijn met de treintjes omlaag gegaan. De avond eindigt eigenlijk weer zoals gebruikelijk maar lekker op tijd en heerlijk moe bereiken we onze bedjes.

Mijn verjaardag! Om 12 uur ben ik al stilletjes toe gezongen door kim en in de ochtend ontvang ik een leuk filmpje waarin ik door vriendinnen ook wordt toegezongen! Dat is leuk, eveneens alle berichtjes die ik ontvangen zijn echt leuk! Ivan, de eigenaar, heeft een bbq en feestje geregeld voor vanavond. Vandaag wel de bella vista wijk ingedoken en heerlijk gesnuffeld tussen alle souvenirs en winkeltjes. Gezien de beperkte ruimte in de tas alleen mezelf getrakteerd op een leuk armbandje, klein portoneetje en een soort van fluitje. Kim en ik besluiten een typisch chili's lunch gerecht te proberen. Corn pie, mais taart gevuld met ei, gekookte ei, vlees en weet ik veel wat. Met z'n tweeën bord. Alle mede terras genootjes eten ze zo zelf op. Maar men wat was dat zoet en machtig! Meer dan de helft is weer retour gegaan en hebben de hele dag nog ‘last' gehad van de Corn Pie. Die avond mijn verjaardags feestje, lichtelijk teleurstellend over het uitbundige gehalte maar een gezellige avond gehad. Met als hoogte punt toegezongen te worden in 4 of 5 talen en een aansteker uitblazen!

Vandaag alweer onze laatste dag in Santiago, vanavond hebben we de nachtbus richting Valdivia en we gaan vandaag nog even een park bezoeken en ik duik zo nog één keer het zwembad in!

Santiago is een westerse stad dat goed ontwikkeld is en niet onder doet aan Amsterdam, het is er schoon en georganiseerd. Toch denk ik dat dit hostel deze periode de kracht is geweest van het succes van het ontdekken van Santiago.

Liefs